به گزارش دیباچه، در سری مقالات تحت عنوان «با دیباچه تا اسکار» به بررسی شانس‌های اسکار سال ۲۰۱۹ می‌پردازیم. در اولین گام به سراغ «آل پاچینو» یکی از ستون‌های بازیگری سینمای جهان می‌رویم کسی که احتمالا امسال پس از ۲۷ سال سرانجام طعم نامزدی جایزه اسکار را بچشد.
آل پاچینو از لحظه‌ای که در سال ۱۹۶۹ در فیلم «من، ناتالی» برای اولین بار جلوی دوربین سینما رفت تا رسیدن به شهرتی عالم گیر آن هم در یکی از مهمترین نقش‌های تاریخ سینما (مایکل کورلئونه) تنها ۳ سال زمان صرف کرد. «پدرخوانده» (۱۹۷۲) برای پاچینو همه چیز داشت از شهرت یک شبه تا نامزدی و دریافت جوایز متعدد، این جایزه‌ها تا بیست سال بعد همچنان ادامه داشتند.
آل پاچینو بین سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۲، در هجده فیلم بازی کرد که رهاورد آن هشت نامزدی جایزه اسکار و سیزده جایزه گلدن گلوب و چندین و چند جایزه معتبر دیگر بود اتفاقی که برای کمتر بازیگری در تاریخ سینما رخ داده است. اما لحظه‌ای که مایکل کورلئونهِ سینما پس از بیست سال انتظار نامش از سوی جودی فاستر به عنوان برنده جایزه اسکار آن هم در شبی که نامزد دو جایزه اسکار بود، خوانده شد توجه محافل مهم سینمایی به نقش آفرینی‌های پاچینو هم پایان یافت. البته نباید نادیده گرفت که آل پاچینو بعد از «بوی خوش زن» (۱۹۹۲) همان فیلمی که برایش اسکار گرفت، جز در چند مورد مثل حضورش در فیلم هایی، چون «راه کارلیتو»، «مخمصه»، «نفوذی»، «دانی براسکو»، «بی خوابی»، «تاجر ونیزی» و «دنی کالینز» حضور چشمگیری در سینما نداشت. با این وجود از همان آغاز سال ۲۰۱۹ بسیاری این سال میلادی را یک سال خجسته و میمون برای پاچینو تصور می‌کردند آن هم به دلیل حضور در دو اثر مهم و کنجکاو برانگیز سال یعنی «روزی روزگاری در هالیوود» و «مرد ایرلندی».
البته نمایش «روزی روزگاری در هالیوود» در فستیوال کن، هوادران پاچینو را مطمئن کرد که آن اتفاق خوشایند این فیلم نیست. «روزی روزگاری در هالیوود» با وجود محبوب بودن نزد منتقدان برای پاچینو دستاوردی به حساب نمی‌آید. نقش پاچینو در این فیلم بسیار کوتاه‌تر از آن است که بشود درباره نوع بازیگریش حتی صحبت کرد. اما بلافاصله بعد از انتشار تیزر رسمی فیلم «مرد ایرلندی» اسکورسیزی و پس از آن اعلام تاریخ نمایش فیلم و نیز مدت زمان آن، مشخص شد آن اتفاق خوشایند که پیش بینی شده بود مربوط به «مرد ایرلندی» است.
آل پاچینو در «مرد ایرلندی» بسیاری از مشخصه‌های مشترک نامزد‌های اسکار بازیگری مکمل سینما در طی این سال‌ها را دارد. از ایفای یک نقش واقعی گرفته (جیمی هافا رهبر اتحادیه کارگری آمریکا در دهه ۶۰ و ۷۰) تا مدت زمان طولانی حضور در یک فیلم.
اما حالا در کمتر از سه ماه مانده به داغ‌ترین روز‌های فصل جوایز سینمایی، بسیاری از منتقدان و تحلیل گران مهم سینما از بازی آل پاچینو در نقش جیمی هافا در «مرد ایرلندی» در کنار بازی برد پیت در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» به عنوان بخت‌های اصلی نامزدی جایزه اسکار مکمل مرد امسال یاد می‌کنند. از دیگر شانس‌های این بخش جو پشی در «مرد ایرلندی»، ویلم دفو در «فانوس دریایی»، گری الدمن در «رختشویخانه» و تام هنکس در «یک روز خوب در محله» هستند.
از منتقدان سرشناسی که از هم اکنون پاچینو را شانس نامزد جایزه اسکار می‌دانند می‌توان به «پیتر تریورس» ستون نویس نامدار مجله رولینگ استون، «برایان تروییت» منتقد یو اس‌ای تودی، «کریستوفر راسن» منتقد تی وی گاید و چندین منتقد سرشناس دیگر مثل «طارق خان» از فاکس و «پِری نمیروف» از کولایدر اشاره کرد.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد آل پاچینو با وجود شانس زیادش برای نامزدی جایزه اسکار به واسطه بازی درخشان برد پیت در «روزی روزگاری در هالیوود» رقابت نفس گیری برای بردن جایزه اسکار داشته باشد.
به هر حال برای اینکه بدانیم طلسم پاچینو در اسکار پس از ۲۷ سال شکسته می‌شود یا نه باید تا ژانویه سال آینده میلادی منتظر بمانیم.
گزارش از: الف. شکاری
